Weer thuis

Helaas

Het zit er op, we zijn weer thuis en hebben inmiddels al weer 2 nachten in ons eigen bed geslapen, wat ook wel weer heel lekker is.
Maar we waren in Hanmer Springs waar we nog een paar uurtjes naar de hotpools geweest waren. Deze waren een stuk groter en drukker dan die waar we in Rotorua geweest waren. Maar ook wel weer erg lekker. Tot we iemand in het bad waar we in zaten in zijn oor zagen pulken, even keek wat er op zijn vinger zat en hem daarna in het water schoon spoelde. Toen zijn we er uit gegaan en gaan douchen.
De volgende ochtend zijn we heel rustig terug gereden naar Joop en Marie-Anne waar we de laatste nacht zouden slapen. Onderweg hebben we onze koelbox, pannen, soepkommen en de rest bij het leger des heils gebracht waar ze het weer kunnen verkopen.
Bij Joop en Marie-Anne hebben we lekker gegeten en geslapen en zaterdag was Marie-Anne jarig dus hadden we nog een kadootje meegenomen. Zij gingen mee naar het vliegveld en nadat we onze auto ingeleverd hadden zijn we nog even koffie met ze wezen drinken.
Toen we afscheid van ze hadden genomen wilden wij gaan inchecken. De dame aan de balie vertelde ons dat dit niet ging omdat we eerst een visum moesten aanvragen voor Canada. We hadden alleen een overstap van anderhalf uur, maar goed. Wij op een tablet een vragenlijst van tweeëneenhalve meter ingevuld. Hier ging best veel tijd inztten dus we moesten ons nog gaan haasten. Maar uiteindelijk was het gelukt en konden we inchecken wat we zelf moesten doen bij zo'n machine. De bagagelabels kwamen eruit en de instapkaarten tot aan Vancouver. Toen moesten we de koffers op de band zetten waar een mannetje van Air NewZealand bij stond. Ze werden gewogen en één bleek er 2 kilo te zwaar. Dus open en herindelen. Die 2 kilo is in de handbagage gekomen en aan ons lichaam, bergschoenen maar weer aan. En de klok tikte steeds maar door. Maar uiteindelijk konden de koffers op de band, mannetje was inmiddels verdwenen.
Wij door naar de gate waarvandaan we zouden vertrekken en in gestapt voor een korte vlucht naar Auckland. Daar aangekomen moesten we rennen van de nationale terminal naar de internationale terminal om op tijd te zijn voor de vlucht naar Vancouver. Maar we haalden het, de vlucht was wat vertraagd en konden aan boord gaan. 12,5 uur vliegen.
In Vancouver bleken we nog maar een ruim uur te hebben voor de overstap. Maar aangezien onze koffers niet doorgelabeld waren naar Amsterdam moesten we deze eerst ophalen en daarna weer opnieuw inchecken. Dit gingen we nooit halen dus was het kiezen tussen of de koffers ophalen en de vlucht missen, of de koffers achterlaten en de vlucht halen. Nou ja, onze koffers zijn nu dus nog in Vancouver en we hopen dat ze nagezonden worden. We hebben bij de KLM waar we het laatste stuk mee vlogen een rapport laten maken dat onze koffers niet aangekomen zijn. Het laatste stuk viel erg mee, maar 8,5 uur.
En toen we langs de douane de aankomst hal in liepen waar Kim op ons zou staan te wachten bleek er een heel ontvangstcommité te staan met spandoek en al. Dit hadden we helemaal niet verwacht maar was erg leuk, bedankt allemaal.
Dus nu zijn we weer in ons eigen huissie wat toch ook wel weer erg lekker is. De reis zit er op en wat we nog willen zeggen is dat het een ontzettende mooie is geweest. Wat een fantastisch land met hele aardige mensen en prachtige natuur. We kunnen het iedereen aanraden, het is alleen wel een pleuris eind vliegen.
Allemaal bedankt voor jullie leuke reacties en we zien jullie snel.

XXX